【醉翁亭记原文及拼音】《醉翁亭记》是北宋文学家欧阳修所写的一篇散文，文章以描写滁州山水和游人之乐为主，表达了作者寄情山水、与民同乐的思想情感。全文语言优美，意境深远，是古代散文中的经典之作。
原文：
环滁皆山也。其西南诸峰，林壑尤美，望之蔚然而深秀者，琅琊也。山行六七里，渐闻水声潺潺，而泻出于两峰之间者，酿泉也。峰回路转，有亭翼然临于泉上者，醉翁亭也。作亭者谁？山之僧智仙也。名之者谁？太守自谓也。太守与客来饮于此，饮少辄醉，而年又最高，故自号曰“醉翁”也。醉翁之意不在酒，在乎山水之间也。山水之乐，得之心而寓之酒也。
至于负者歌于途，行者休于树，前者呼，后者应，伛偻提携，往来而不绝者，滁人游也。临溪而渔，溪深而鱼肥，酿泉为酒，泉香而酒洌，山肴野蔌，杂然而前陈者，太守宴也。宴酣之乐，非丝非竹，射者中，弈者胜，觥筹交错，起坐而喧哗者，众宾欢也。苍颜白发，颓然乎其间者，太守醉也。
已而夕阳在山，人影散乱，太守归而宾客从也。树林阴翳，鸣声上下，游人去而禽鸟乐也。然而禽鸟知山林之乐，而不知人之乐；人知从太守游而乐，而不知太守之乐其乐也。醉能同其乐，醒能述以文者，太守也。太守谓谁？庐陵欧阳修也。
拼音标注：
huán chǔ jiē shān yě. qí xī nán zhū fēng, lín hè yóu měi, wàng zhī wèi rán ér shēn xiù zhě, láng yá yě. shān xíng liù qī lǐ, jiàn wén shuǐ shēng chán chán, ér xiè chū yú liǎng fēng zhī jiān zhě, niàng quán yě. fēng huí lù zhuǎn, yǒu tíng yì rán lín yú quán shàng zhě, zuì wēng tíng yě. zuò tíng zhě shuí? shān zhī sēng zhì xiān yě. míng zhī zhě shuí? tài shǒu zì wèi yě. tài shǒu yǔ kè lái yǐn yú cǐ, yǐn shǎo zhé zuì, ér nián yòu zuì gāo, gù zì hào yuē “zuì wēng” yě. zuì wēng zhī yì bù zài jiǔ, zài hū shān shuǐ zhī jiān yě. shān shuǐ zhī lè, dé zhī xīn ér yù zhī jiǔ yě.
zhì yú fù zhě gē yú tú, xíng zhě xiū yú shù, qián zhě hū, hòu zhě yìng, yǔ lǚ tí xié, wǎng lái ér bù jué zhě, chú rén yóu yě. lín xī ér yú, xī shēn ér yú féi, niàng quán wéi jiǔ, quán xiāng ér jiǔ liè, shān yáo yě sù, zá rán ér qián chén zhě, tài shǒu yàn yě. yàn hān zhī lè, fēi sī fēi zhú, shè zhě zhōng, yì zhě shèng, gōng chóu jiāo cuò, qǐ zuò ér xuān huá zhě, zhòng bīn huān yě. cāng yán bái fà, tuí rán hū qí jiān zhě, tài shǒu zuì yě.
yǐ ér xī yáng zài shān, rén yǐng sàn luàn, tài shǒu guī ér bīn kè cóng yě. shù lín yīn yì, míng shēng shàng xià, yóu rén qù ér qín niǎo lè yě. rán ér qín niǎo zhī shān lín zhī lè, ér bù zhī rén zhī lè; rén zhī cóng tài shǒu yóu ér lè, ér bù zhī tài shǒu zhī lè qí lè yě. zuì néng tóng qí lè, xǐng néng shù yǐ wén zhě, tài shǒu yě. tài shǒu wèi shuí? lú líng ōu yáng xiū yě.
总结：
《醉翁亭记》不仅是一篇描绘自然风光的散文，更是一篇寄托作者情怀的作品。通过描写醉翁亭周围的景色以及与民同乐的情景，展现了欧阳修对生活的热爱与对人生的豁达态度。读此文，仿佛置身山水之间，感受那份宁静与喜悦。
如需进一步了解本文的写作背景、艺术特色或赏析，欢迎继续阅读相关资料。
